کد مطلب:50099 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

اگر قرآن براي همه زمانها و مكانهاست چرا از اصطلاحات و فرهنگ رايج عربستان بهره برده است؟

گرچه قرآن در القاء آموزه هاي خود از مصاديق مربوط به منطقه عربستان و مردم عرب آن زمان استفاده كرده است ولي به خوبي معلوم است كه اهداف قرآن در آن مصاديق محدود نمي گردد زيرا آنها ابزاري هستند كه در تفهيم و تفهم و محاوره گريزي از آنها نيست. آنچه كه مهم است آن مفاهيم و معاني بلند و عميقي است كه قرآن به دنبال بيان آن مصاديق، پي گير آن اهداف است و اين اهداف همان نتايج اخلاقي و هدايتي است كه عموم مردم را شامل مي گردد چرا كه مسائل تربيتي و هدايتي نمي تواند در مكاني خاص و يا زماني معين محصور گردد (ابراهيم، آيه 1 و 5). افزون بر آن، با توجه بر اين كه قرآن داراي ظهور و بطون است و يك لفظ ممكن است چندين معنا را در طول هم داشته باشد، هيچ بعيد نمي نمايد كه مصاديق مطرح شده در آن روزگار مربوط به ظهورات قرآن باشند و بطون آن هم داراي مصاديق مخفي باشد كه در هر زمان جلوه جديدي داشته باشد و مخاطبان مختلف متناسب با فهم و سطح آگاهي خود از آن بهره هاي جديدي ببرند. پس با توجه بر اين كه قرآن، بيانگر همه چيز است (نحل، آيه 89) و محصور در زمان و مكان مشخصي نيست (سوره ص، آيه 87 - انبياء، آيه 107) و همه را به تدبر و تعقل در معاني خود دعوت كرده است (ص، آيه 29) معلوم مي شود كه واژگان اختصاصي موضوعيتي در باب اهداف قرآن نداشته و اگر هم داشته باشد با توجه به بطون قرآن باز جايگاه خودش را نزد هر مخاطبي حفظ خواهد نمود و اين از ويژگي ها و معجزات قرآن است كه گاهي از اصطلاحات فرهنگي و زبان ويژه يك منطقه استفاده مي كند ولي قابل برداشت عمومي براي ساير مناطق و فرهنگ ها نيز مي باشد و گاهي تعبيرات را به گونه اي مي آورد كه چند منظوره مي باشد و همه آن ها مقبول مي باشد، {V(ر.ك: استاد مطهري، آشنايي با قرآن، ج 4، ص 134)V}. البته ناگفته نماند كه در قرآن تنها برخي از نعمت ها و ويژگي هاي موجود در منطقه حجاز گزينش شده است و از آن ها ياد كرده است كه علاوه بر ملموس بودن براي عرب ها، مورد پذيرش جامعه بشريت و جالب توجه براي ديگر فرهنگ ها با سليقه هاي مختلف نيز مي باشد. مثلاً وقتي از نعمت هايي مانند خرما، انار، انگور در قرآن ياد مي شود. علاوه بر مردم عرب، بهره مندي مردم مناطق ديگر نيز از اين نعمت ها خوشايند ومطابق ميل مي باشد و اگر از «حور عين» ياد مي شود زيبايي چهره اين چنين براي هر انساني كه به زيبايي ها توجه دارد و به مقايسه گونه هاي مختلف زيبايي مي پردازد جالب توجه مي باشد و اين نشان از يك نوع ميل و كشش فطري و همگاني ميان انسان ها دارد كه در آموزه هاي قرآن به عنوان كتاب آسماني جاودانه و هدايتگر براي جامعه بشريت، بهره گرفته شده است.